در مراحل مختلف چرخه حیات خود به دنبال تأمین مالی و سرمایه جهت ادامه کسب و کار خود هستند. دانش بنیانان با تجربه دریافته اند که تأمین مالی شرکت های آنها به صورت مرحله ای است و آنها باید در شناخت آخرین روندهای تأمین مالی، انعطاف پذیر باشند. شرکت ها در مراحل ابتدایی راه اندازی می توانند بیشتر از بدهی به جای سهام استفاده کنند و می توانند هزینه اندک صرف شده برای راه اندازی کسب و کار را به عنوان تضمین بدهی قرار دهند. اما این شیوه تأمین مالی معایبی نیز در بر دارد. معایب تأمین مالی از طریق استقراض مواردی مانند کاهش انعطاف پذیری، مشکلات برای رشد و غیره را شامل می شود. اما، بدهی مزیت بسیار بزرگی نیز برای شرکت ها در پی خواهد داشت. استفاده از بدهی منجر به عدم کاهش سهم کنترل دانش بنیان بر روی شرکت می شود و دانش بنیانان اجازه می یابند که آزادانه ایده های خود را دنبال کند.

سرمایه گذاری مخاطره پذیر

 بررسی های انجام شده حاکی از آن است که یکی از مهمترین منابع تأمین مالی شرکت های کوچک و متوسط از طریق سرمایه گذاران مخاطره پذیر فراهم می شود. لذا با توجه به اهمیت نقش سرمایه گذاران مخاطره پذیر لازم است تا حدودی به ارائه مفاهیم و مراحل این گونه سرمایه گذاری پرداخته شود. وجوهی که معمولا در یک کسب و کار جدید در حال رشد مخاطره پذیر، توسط سرمایه گذاران خارج از شرکت، سرمایه گذاری می شود، سرمایه گذاری مخاطره پذیر نامیده می شود. سرمایه گذاری مخاطره پذیر با پذیرش ریسک بالایی همراه است، ولی متناسب با آن، انتظار بازدهی بالاتر نیز وجود دارد. این بازده عموما بالاتر از میانگین بازار است. شرکت ها و صندوق های سرمایه گذاری مخاطره پذیر Venture Capital) Funds) یک نوع ابزاریا واسطه مالی هستند که وجوده جمع شده از سوی سرمایه گذاران خرد به اصطلاح Third Party Investors) ) را در این گونه کسب و کارها سرمایه گذاری می کنند.