شرکت های سرمایه گذار مخاطره پذیر وجوه سرمایه گذاری های خود را مدیریت می کنند. دامنه این سرمایه گذاری ها از چند میلیون دلار تا بیش از یک میلیارد دلار است. عمر متوسط یک صندوق سرمایه گذاری مخاطره پذیر نزدیک به ۱۰ سال است (البته اگر بیشتر از آن هم دیده شد عجیب نخواهد بود). در هر مقطع زمانی، یک شرکت سرمایه گذاری مخاطره پذیر ‘مشغول اداره کردن تعدادی صندوق سرمایه گذاری مخاطره پذیر مستقل از هم است. وجوه این صندوق ها ممکن است به سمت مراحل مختلفی از یک سرمایه گذاری با صنعت یا منطقه جغرافیایی به خصوصی هدایت شود. صندوق های سرمایه گذاری مخاطره پذیر معمولا به شکل شرکت های با مسئولیت محدود سازماندهی می شوند. بدین معنی که سرمایه گذاران در این صندوق ها، شرکای با مسئولیت محدود هستند و مدیر یا رئیس آن صندوق، شریک General یا ضامن است. شریک ضامن، مدیریت این صندوق را بر عهده دارد و اداره امور روزمره این صندوق بر عهده اوست. همانطور که برای تمام شرکای با مسئولیت محدود صادق است، ایشان از اداره امور روزمره صندوق منع هستند. این ساختار سازمانی، باعث بروز تنش بین این دو گروه از مالکان شرکت می شود. به علت محدودیت های حاکم بر حقوق شرکای با مسئولیت محدود، آنها نمی توانند:

١- مدیریت شرکت را تغییر دهند

۲- مدیریت را تادیب کنند

۳- حق رای داشته باشند

۴- حتی نمی توانند ساز و کار ارتباطی خویش را با شرکای با مسئولیت عام (ضامن(تغییر دهند. مدت قرارداد با این سرمایه گذاران، اغلب هم عمر صندوق است ؛ یعنی حدود ۱۰ سال، در چنین شرایطی، سیستم جبران خدمات و پرداختی که برای مدیریت در نظر گرفته می شود، تنها وسیله تشویق و تنبیهی است که سرمایه گذاران برای دخالت در سرنوشت صندوق در اختیار دارند.

نقش بنگاه های سرمایه گذاری مخاطره پذیر 

شماری از نقش های مهم شرکت های سرمایه گذاری مخاطره پذیر بدین گونه است :

شناسایی ایده ها، ابداعات و نوآوری ها و تأمین مالی آنها

 فراهم کردن سرمایه مورد نیاز برای بنگاه هایی که در مرحله اولیه توسعه (راه اندازی قرار دارند).

حمایت از کارآفرینان به صورت

مشاوره ، برقراری ارتباط با مشتریان

تحکیم موفقیت شرکتها

تامین سرمایه

در جستجوی ارزش آفرینی و بازده بالاتر، از طریق تصاحب و ادغام شرکتها

تدوین راهبرد (استراتژی و برنامه کاری شرکت : اطلاعات بازار و راهبرد (استراتژی بازاریابی و مانند آن

تامین منابع از طریق شراکت های با مسئولیت محدود همانند : صندوق های بازنشستگی ، شرکتهای بیمه  ، صندوق موجودی دانشگاهها : افراد ثروتمند، دیگر موسسه ها و نهادهای مالی در حال حاضر چندین صندوق سرمایه گذاری ریسک پذیر در کشور در حال فعالیت می باشند.

انواع سرمایه گذاری مخاطره پذیر

 سرمایه گذاری ریسک پذیر تخصصی یا غیر تخصصی 

برخی صندوق ها، عملکردهای گوناگونی دارند و در صنایع مختلفی مانند نیمه هادی ها، نرم افزار و سرمایه گذاری می کنند. اما برخی از آنها تنها در یک فناوری یا صنعت خاص سرمایه گذاری می کنند. انتخاب فعالیت تخصصی یا غیر تخصصی به توانمندی های کارکنان و مدیران این صندوق ها و راهبرد سرمایه گذاری آنها بستگی دارد.

الف) سرمایه گذاری متمرکز یا غیر متمرکز

 فعالیت صندوق ها از نظر تمرکز جغرافیایی نیز تفاوت هایی دارد، فعالیت برخی صندوق ها تنها در یک شهر، استان یا کشور است، برخی از صندوق ها در سطح قاره ای یا جهانی فعالیت می نمایند

ب) سرمایه گذاری ریسک پذیر رسمی یا غیر رسمی 

منابع بودجه سرمایه گذاری ریسک پذیر، یا مؤسسه های سرمایه گذاری (منابع رسمی سرمایه های ریسک پذیر هستند یا افراد ثروتمند (سرمایه گذاری ریسک پذیر، منابع غیر رسمی یا فرشتگان کسب و کار). در ادامه سرمایه گذاری ریسک پذیر شرکتی (به عنوان یکی از انواع سرمایه گذاری ریسک پذیر رسمی) تشریح می شود. سرمایه گذاری ریسک پذیر به دو دسته تقسیم می شود: در حالت نخست، شرکت ها و منابع رسمی به صورت مستقیم و بی واسطه در شرکت سرمایه پذیر سرمایه گذاری می کنند، در حالی که در حالت دوم، سرمایه گذاری از راه واسطه (مؤسسه های مالی یا صندوق های سرمایه گذاری ریسک پذیر) صورت می گیرد.

ج) سرمایه گذاری ریسک پذیر شرکتی 

سرمایه گذاری ریسک پذیر در مالکیت شرکت های کوچکی که سهام آنها در بازار بورس عرضه نشده است، تنها به افراد سرمایه گذار و مؤسسه های مالی محدود نیست؛ بلکه شرکت های غیر مالی نیز در این زمینه وارد می شوند. پیش از این نیز، شرکت ها در شرکت های عرضه کننده، مشتری و رقیب سرمایه گذاری می کردند تا از این راه روابط تجاری خود را گسترش دهند یا عرضه را بر فعالیت رقبا تنگ کنند. این گونه تأمین مالی را سرمایه گذاری ریسک پذیر شرکتی مستقیم می نامند که با سرمایه گذاری ریسک پذیر شرکتی غیر مستقیم (که از راه تأمین مالی مؤسسه های ریسک پذیر رسمی است)، متفاوت است. ریسک پذیری شرکتی شامل بسیاری از تکنیک هایی می باشد که توسط شرکت های بزرگی که به دنبال رشد و توسعه کسب و کار هستند، استفاده می گردد. مشهورترین طبقه بندی از فعالیت های ریسک پذیری شرکتی توسط رابرتز صورت گرفته است که تحت عنوان “طیف استراتژی های ریسک پذیر می باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *