این سرطان یکی از شایع ترین سرطان های ایران و جهان می باشد.

تنگی نفس، انسداد راه هوایی و اختلال در بلع از دیگر علائم هشدار سرطان‌حنجره به شمار می‌رود که در صورت بروز هر یک از این موارد، افراد باید جهت بررسی به پزشک مربوطه مراجعه نمایند؛ همچنین هر توده یا زخمی در مخاط دهان که با گذر زمان بهبود نیابد می‌‌تواند علامت ابتلا به سرطان حفره دهان باشد که معمولاً در ابتدا خود فرد متوجه آن می‌‌شود و در این موارد لازم است جهت بررسی و در صورت نیاز، نمونه برداری، به پزشک مراجعه شود، یکی دیگر از دلایل سرطان حنجره داغ خوری است که باید به آن توجه ویژه ای شود، زیرا بسیاری از افراد بصورت عادت چای و یا غذاهای گرم میل میکنند که به مرور زمان دچار این مشکل می شوند.

درمان سرطان حنجره بدون نگرانی!

در اینجا چند روش از بهترین روش های درمانی را آورده ایم :

درمان با استفاده از عسل 

• عسل به عنوان ماده غذایی قابل نگهداری طبیعی شناخته می‌شود و شامل ویتامین‌ها، شکر، مواد معدنی است و فعالیت‌های آنتی  اکسیدانی بالایی دارد.
• عسل یک ارتقادهنده طبیعی سیستم ایمنی است.
• عسل یک عامل طبیعی ضد التهابی است.
• عسل یک ضد باکتری طبیعی است.
• عامل جمع آوری رادیکال‌های آزاد سمی است.
• عسل معالجه کننده زخم‌های مزمن است.
• عسل یک عامل کنترل کننده چاقی است.

شکر تیغال میل کنید!

دمای معده برخی افراد بسیار سرد است که در این حالت بخار و رطوبت به سمت حلق بالا می‌رود که بهترین راه درمان پایین آوردن دمای سرد معده با مصرف گرمی جات و به خصوص گیاه معجزه آسای «شکر تیغال» است.

این محقق طب سنتی؛ گیاه «شکر تیغال» را درمان گرفتگی صدا دانست و افزود: گیاه «شکر تیغال» برای گرفتگی صدا و درمان آن بسیار معجزه بخش است و متاسفانه کمتر افراد اسم این گیاه و کاربرد آن را شنیده‌اند و دمنوش مناسبی برای مداحان است که در عطاری‌ها موجود بوده و نحوه مصرف آن بر روی بسته درج شده است.

گیاه چهار تخمه، تره و تره فرنگی، دمنوش گل ختمی دمنوش‌های معجزه‌آسایی برای گرفتگی صدا در مداحان است که بهتر است پس از مداحی کردن این دمنوش‌ها را بنوشند.

مواد غذایی تحریک‌زا مثل ادویه‌جات، چربی و آب یخ بهتر است مصرف نشود که در تخریب و گرفتگی صدا اثرگذار است.

طبق گزارشات ارائه شده، کالاهای ابتدایی کمترین میزان رشد را نسبت به صادات محصولات High Tech در صادرات دارند. کالاهای ابتدایی صادرات 3/51 برابری در سال 2010 نسبت به سال 1990 داشته اند. محصولات High Tech دارای بیشترین روند رشد صادرات بوده اند. در این میان سهم صادراتکالاهای مبتنی بر فناوری متوسططی سال های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۹ تقریباً بدون تغییر بوده و در دهه‌ی اول قرن 21 رو به کاهش گذاشته است.

بر اساس بررسی های صورت گرفته مشخص شده است که صادرات کالاهای ابتدایی در کشورها رو به کاهش است و کشورها در جهت صادرات کالاهای کارخانه ای حرکت می کنند. این موضوع نشان دهنده محدود شدن صادرات کالاهای ابتدایی و حرکت صادرات به سمت محصولات High Tech است. طی سال های 1990 تا 2010 کشورهای در حال توسعه رشد صادرات کالاهای ابتدایی و مبتنی بر فناوری پائین در آن ها نسبت به سایر گروه‌های کالایی پایین تر بوده است. در مقابل گروه‌ کالایی مبتنی بر فناوری متوسط و بالا با بیشترین رشد روربرو شده اند. بررسی رشد صادرات کالاهای در رده متوسط جهانی و کشورهای در حال توسعه نشان دهنده قرار گرفتن کشورهای در حال ‌توسعه در سکوی نخست به ‌ویژه در صادرات محصولات با فناوری بالا و متوسط است. صادرات محصولات با فناوری متوسط دارای رشد بسیار بیشتر از متوسط جهانی می باشد. صادرات محصولات High Tech در کشورهای در حال توسعه تقریبا 3 برابر متوسط جهانی است.

پیشرفت و رشد صادرات محصولات High Tech در کشورهای در حال توسعه در صنایع الکترونیکی و الکتریکی روی داده است. طبق گزارش های ارائه شده، در سال 1990 کشورهای در حال توسعه به صادرات کالاهای ابتدایی، منابع بر و دارای فناوری پایین گرایش داشته اند و محصولات دارای فناوری متوسط و بالا درصد کمیاز صادرات را به خود اختصاص می دادند. این روند صادرات در سال 2010 تغییر یافت به طوری که سهم صادرات کالاهای هایتک در میان سایر گروه‌ها از افزایش بیشتری برخوردار بوده است. صادرات محصولات با فناوری متوسط نیز افزایش یافت. اما صادرات محصولات با فناوری پایین کاهش یافت. بنابراین نتایج مقایسه سهم و رشد صادرات چهار گروه محصولاتی ذکر شده در کشورهای در حال توسعه و متوسط جهانی نشان دهنده افزایش صادرات محصولات کارخانه‌ای در کشورهای در حال توسعه است.

با وجود اینکه تجارت در جهان به سمت تجارت فرامرزی و صادرات تغییر مسیر داده است اما طبق آمارهای گزارش شده توسط بانک جهانی و رتبه‌بندی کشورها ایران در شاخص تجارت فرامرزی بین 10 شاخص مورد محاسبه‌ی بانک جهانی بدترین عملکرد را داشته است. این عملکرد ضعیف در حوزه‌ی تجارت فرامرزی در حیطه‌ی صادرات محصولات مبتنی بر فناوری نیز وجود دارد به‌ صورتی که سهم صادرات محصولات صنعتی High Tech  از کل صادرات صنعتی کشور در سال‌های اخیر بسیار اندک و در برخی از سال‌ها، کمتر از یک درصد و روند این سهم نیز از سال ۱۳۸۴ تا سال 1393 کاملاً نزولی بوده است. ارزش صادرات صنایع High Tech در سال ۱۳۹۰ به بالاترین مقدار خود با ارزشی بالغ بر 4/217 میلیون دلار رسید.

طبق تعاریف سازمان توسعه‌ی همکاری‌های اقتصادی و سایر سازمان‌های بین‌المللی، پنج گروه از صنایع و زیر مجموعه‌های آن‌ها در گروه محصولات صادراتی مبتنی بر فناوری پیشرفته قرار دارند که عبارتند از مکاترونیک و رباتیک، فناوری اطلاعات و ارتباطات، نانو تکنولوژی، هوافضا، فناوری های زیستی و صنایع و تولیدات طبق معیارهای صنایع و محصولات دانش بنیان.

با وجود اینکه صادرات و تجارت فرامرزی در ایران هم بصور کلی و هم در زمینه محصولات High Tech روند رشد مناسبی را طی نکرده است اما در این میان نمونه‌های موفق و تلاش‌گری وجود داشته که علی‌رغم تمام محدودیت‌ها توانسته‌اند مسیر رو به‌ رشدی را طی کنند. از جمله این نمونه‌ها می‌توان به پارک های علم و فناوری اشاره کرد.

باید صادرات محصولات High Tech را بشکل یک نیاز و ضروری دانست و با توجه به عملیاتی کردن برنامه‌های چهارم و پنجم توسعه در این راستا با اقداماتی کوچک اما مؤثر می‌توان در جهت گسترش و بهبود آن عمل کرد.

پیش بینی درست از آینده

با صادرات عرصه‌ی وسیع‌تری از افراد و موقعیت‌های اجتماعی و اقتصادی پیش روی صاحبان کسب و کار قرار می گیرد که باید به اقتضائات فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی کشورهای دیگر توجه کنند. گاهی ممکن است پس از مدتی کسب‌ و کار خود را توسعه دهند و نیاز به سرمایه گذاری بیشتری داشته باشند. بنابراین باید با پیش بینی شرایط آینده و برآوردی دقیق از هزینه های لازم برای سرمایه گذاری جدید داشته باشند.

داشتن برنامه

با وجود اینکه اکثر افراد حوصله و توان نوشتن طرح های جامع و مفصل را ندارند اما برای توسعه کسب و کار به خارج از مرزهای کشور یک طرح کسب و کار جامع برای آن نوشت و جزییات کار در آن مشخص گردد. یک طرح کسب و کار همه جانبه و مفصل باید بازار هدف، روش های عرضه، میزان هزینه و سوددهی و فرآیندهای عملکردی را تعیین کند.

هزینه های صادرات و خروج محصولات از مرز

برای صادرات علاوه بر هزینه‌های معمول کسب‌ و کار باید هزینه‌های حمل و نقل بین و المللی که باید بر اساس قراردادها پرداخت شود نیز مورد توجه قرار گیرد.از مهم ترین مواردی که صاحبان کسب و کار باید در محاسبات خود آنها را اعمال کنند مواردی از قبیل وضعیت گمرک در کشور مقصد و قوانین مربوط به صادرات اجناس، هزینه‌های کمیسیون برای نمایندگی ها، وضعیت بیمه و هزینه کارگزاران می باشد. علاوه بر این هزینه‌های غیرمستقیم شامل ترجمه برچسب‌ها و صورت‌های مالی و همچنین هزینه‌های تبدیل ارز نیز دارای اهمیت هستند.

همکاری با دولت

با توجه به اینکه دولت ها همواره در کنار نیروهای داخلی خودشان قرار دارند و از آن‌ها حمایت‌‌‌‌ می‌کنند. بنابراین بهتر است صاحبان کسب و کار دولت را از روند فعالیت‌های خود آگاه کنند و به دولت نیز اجازه کمک در برخی فعالیت های خود را بدهند. وزارت خانه‌های مرتبط با صادرات و واردات لیست کاملی از اجناس و قیمت‌ها در بازارهای داخلی و خارجی دارند که‌‌‌‌ می‌توان این اطلاعات را از آن‌ها گرفت و بر اساس آن ها برنامه ریزی واقع بینانه تری انجام داد. این اطلاعات شامل پیوست‌های فرهنگی و سیاسی نیز هستند که باعث ایجاد ذهنیت درست تری درباره بازارهای خارجی می شوند.

اطمینان از پرداخت ها

اعتبارنامه LC مرسوم ترین نوع پرداخت  در تجارت‌های بین‌المللی است. با این اعتبارنامه خطرهای مالی که ممکن است دو طرف را تهدید کنند، کاهش می یابد. این اعتبارنامه در واقع اطمینانی است که بانک‌ها برای پرداخت هزینه‌ها و دریافت کالاها به دو طرف معامله‌‌‌‌ می‌دهند.

شناخت کارگزاران حمل و نقل

یکی از اجزای بزرگ تجارت بین الملل و مهمترین قسمت فرآیند صادرات، حمل و نقل است. در این میان صاحبان کسب و کار باید از فرستندگان شناخت داشته باشند و بدانند چه افرادی این کار را انجام می دهند و راه‌های ارتباطی با خود آنها و اطرافیانشان داشته باشند. ممکن است در طول فرآیند حل و نقل هر اتفاقی بیفتد که نیاز به پیگیری‌های بعدی باشد. بنابراین برای پیگیری‌های بعدی ممکن است به خود آن افراد دسترسی پیدا نکنید و مجبور شوید برای طی روندهای حقوقی با اطرافیانشان ارتباط برقرار کنید. داشتن اطلاعات کاملی از کارگزاران حمل و نقل به شما کمک‌‌‌‌ می‌کند که بعدا بتوانید حقوق خود را به طور کامل دریافت کنید. همچنین از وضعیت بیمه محصولات خود در طول مسیر حمل و نقل اطمینان کسب کنید. حمل و نقل‌ها به سه صورت زمینی، هوایی و دریایی انجام‌‌‌‌ می‌شوند و در هرکدام از این سه حالت ممکن است خسارت‌‌هایی به محصولات شما وارد شود. در بدترین حالت ممکن است تمام بار شما به کلی در دریا غرق شوند و یا با سقوط هواپیما نابود شوند. با توجه به این موارد، از ابتدا مشخص کنید که در صورت بروز هرگونه خسارتی چه کسی قرار است به شما پاسخگو باشد.

حفظ ارتباط مستمر با مشتریان خارجی

هر چند که مقوله صادرات بطور کلی نوعی از معامله است اما موفقیت در کارهای اقتصادی بر اساس میزان اعتباری است که کسب‌‌‌‌ می‌ شود. مدیر یک کسب و کار برای طرف مقابل فقط یک صادر کننده نیست. رفتار افراد فعال در انجام امور صادرات نشان دهنده فرهنگ کشورشان است و اگر رفتار درستی نداشته باشند، علاوه بر از بین بردن فرصت‌های پیش رو، کل تصورات دیگران درباره کشورشان را نیز خراب‌‌‌‌ می‌کنند. بنابراین باید توجه داشت که تصویر درستی از فرهنگ، آداب و رسوم و انسانیت کشور خود را در ذهن دیگران رقم بزنند.

همواره فشارهای زیادی در جهت بهره وری و تولید سریع تر به مدیر یک استارتاپ اعمال می شود. در اینجا مسئله ای که بیش از همه مطرح است به انجام نرسیدن کارها طبق جدول زمان بندی از پیش تعریف شده برای انجام امور می باشد که علت آن نیز کارهای کوچک و ناچیزی است پیاپی پیش می آید و مدیر را از مسیر اصلی دور می کند.

سه فعالیت وجود دارد که معمولا کارآفرینان جوان در ابتدای کار بیشترین گرایش را به انجام آن دارند اما پس از گذشت مدتی متوجه می شوند که این فعالیت ها نمیتواند اولویت اصلی در کسب و کارشان باشد و حتی ممکن است مانع پیشرفت شرکت شود.

• گرایش زیاد به جذب سرمایه

دریافت پول از سرمایه گذاران یکی از مهم ترین تجربیاتی است که یک کارآفرین جوان در طول زندگی حرفه ای خود با آن روبرو خواهد شد و ممکن است این نگرش را در فرد بوجود آورد که چون فرد یا شرکتی موفق حاضر شده به آ‌ن‌ها پول بدهد؛ پس قطعاً به سمت موفقیت در حال حرکت هستند. هر چند جذب سرمایه یکی از عوامل کلیدی در رسیدن به موفقیت است اما باید توجه داشت که این امر صرفا به معنای حرکت استارتاپ به سمت موفقیت و پولساز شدن نیست.

• گرایش زیاد به استخدام

مدیر استارتاپ مدتی پس از راه اندازی شرکت با انبوهی از رزومه ها و درخواست های همکاری روبرو می شود و این مسئله که افراد زیادی خواهان همکاری با شرکت‌تان هستند؛ باعث ایجاد نوعی حس خشنودی در فرد می‌شود. وقتی تعداد کارکنان از 10 نفر بیشتر شود لازم است تغییراتی اساسی و بنیادی در ساختار سازمانی استارتاپ ایجاد شود تا از ایجاد تغییرات نامطلوب در روند فعالیت شرکت جلوگیری شود. از این رو یکی از راه های صرفه جویی در هزینه ها برای یک شرکت نوپا این است که فقط در صورت لزوم نیروی جدید استخدام کنند. استخدام نیروی تازه با وجود عدم نیاز به نیروی کار اضافه، بهره وری شرکت کاهش یافته و کارکنان کاری برای انجام نخواهند داشت. بنابراین باید در زمانی که نیازی به نیروی جدید نیست از پذیرفتن بهترین رزومه ها نیز خودداری نمود.

• گرایش زیاد به رسانه ها

استفاده از رسانه ها مزایای بی شماری از قبیل استخدام ساده تر، جذب سرمایه گذار و سرزندگی اعضای تیم دارد اما با وجود فوق العاده بودن چنین نتایجی مستقیما باعث پیشبرد کسب و کار نمی شود. البته نباید خود را از رسانه ها دور کرد اما بهتر است در ابتدای راه اندازی استارتاپ از هدر رفت وقت در جلب توجه روزنامه نگاران یا استخدام شرکت های فعال در حوزه ارتباطات و روابط عمومی جلوگیری کرد.

در شروع فعالیت یک استارتاپ مهم ترین مسئله پیدا کردن بازار هدف است. پس از اینکه  یک الگوی کاری مقیاس پذیر را برای شرکت ایجاد شد، آنگاه می‌توان از رسانه‌ها خواست که فعالیت‌های استارتاپ را زیر ذره‌بین خود قرار دهند.

بنیان گذاران کسب ‌و ‌کارهای نوپا و کار آفرینان برای ایجاد و عرضه ی محصول، خدمت یا ارزش نوآورانه خود همواره با نداشتن قطعیت و مخاطره زیادی رو به رو هستند و درعین حال دارایی ملموس و قابل ‌توجه و هم چشم‎ انداز روشنی برای رشد کسب ‌و ‌کاری که نوآوری و دانش فناورانه قلب آن محسوب می شود، ندارند،
پس همواره در پیدا کردن یک حامی با رویکرد حمایت مالی و معنوی از کارکرد های مخاطره آمیز کار آفرینانه هستند. آن ها در راه تجاری کردن و توسعه نوآوری‏ های خود احتمال دارد با نهادهای حمایتی گوناگونی مانند پارک‏ های علم و فناوری، مراکز رشد، مراکز شتابدهی، فرشتگان کسب‌ و ‌کار صندوق ‏های رشد فناوری و غیره رو به رو شوند که هر کدام به فراخور شرایط قادر هستند نیازی از کارآفرین برطرف سازند.

سرمایه ‎گذاری جسورانه

سرمایه ‌گذاری جسورانه انتخاب درستی برای ایجاد بازار، توسعه ی سطح رقابتی و سودآوری و ایجاد ارزش در راه بالندگی اجتماعی و اقتصادی کشورها محسوب می شود. این نوع از تامین مالی کار آفرینانه که با سایر عنوان‌ های سرمایه ‌گذاری مخاطره‌ پذیر، سرمایه ‌گذاری کار آفرینی ، سرمایه‌ گذاری ماجراجویانه ، سرمایه‎‎گذاری نوآورانه یا سرمایه‎‎گذاری خصوصی هم نام گذاری شده است ، عبارت است از: تامین سرمایه مورد نیاز به وسیله گرفتن سهام و ارائه کمک ‌های مدیریتی برای بهره ‏برداری از فرصت‏ های نوآورانه و به وجود آوردن تجارت های نوپای دانش و فناوری ‌محورِ دارای آتیه اقتصادی که البته دربردارنده مخاطرات زیادی هم هستند.
سرمایه ‌گذاری ‌های جسورانه، از یک طرف کار آفرینانی که ایده ‌های نوآورانه دانش ‌محور با قابلیت تجاری کردن دارند و از طرفی تجارت هایی که در فرایند رشد و توسعه اقتصادی خود قرار گرفته اند را با ارزیابی موشکافانه خود مورد بررسی قرار داده و بعد از حصول سطحی از سودآوری و ارزش ‌آفرینی، شکاف سرمایه و کمبودهای تجربی و مدیریتی آن ها را جبران خواهند کرد و در گروه سهام ‌داران آن ها قرار خواهند گرفت و علاوه بر مدیریت فعالانه و مشارکت و راهبری در مسیر کسب ‌و‌ کار، ارتباطات بازار خود را هم در اختیار کار آفرینان قرار داده و در پایان هزینه ی سهام این کسب ‌و‌ کارها را به میزانی افزایش می دهد و در آخر سهام خود را به کارآفرینان یا سایر افراد، موئسسات یا دیگر سرمایه ‏گذاران واجد شرایط واگذار نموده و از شراکت بیرون می آیند.

محصولات دانش بنیان
همه ی موئسساتی که به عنوان یک کمپانی دانش بنیان کار می کنند، اقدام به تولید و گسترش کالاها و خدماتی می ‌کنند که به عنوان محصولات دانش بنیان یاد می شوند.  کالاهای دانش بنیان شامل همه ی خدمات و محصولاتی می باشد که در کمپانی های ذکر شده تولید می گردند. محصولات دانش بنیان از ترکیب ایده های خلاقانه و فناوری بدست می آیند.
شرکت دانش بنیان با ساخت سامانه پیامک به اسم فرا پیامک یک محصول دانش بنیان را وارد بازار کرد.
همه ی محصولات دانش بنیان در یازده حوزه تولید و معرفی می گردند:
الکترونیک و کنترل
اپتیک و فوتونیک
فناوری زیستی
مواد پیشرفته
فناوری نانو
تجهیزات پیشرفته آزمایشگاهی
انرژی های نو
فناوری اطلاعات و نرم افزار
داروهای مهندسی پزشکی
انرژی های نو
هوا فضا
محصولات پیشرفته دیگر قسمت

شرکت های دانش بنیان چه مزیت هایی دارند:
بعد از ثبت یک موئسسه دانش‌ بنیان، این دسته از کارها به علت همسویی ماهیت آن ها با توسعه و استقلال اقصادی کشور، از طریق نهادهای گوناگونی مورد حمایت قرار می گیرند.
ولی قسمت دیگری از مزیت های کمپانی های دانش بنیان که احتمالا توجه کم تری به آن شده است، خصوصیات این مدل از کسب و کار نوپا است که در اصلی برای خود آن ها و برای صنایعی که در آن فعال هستند، مزیت های مهمی به شمار می رود.
ظاهر شدن ایده های خلاقانه
ایده های خلاقانه مقدمه‌ ی آغاز نوآوری و کار آفرینی می باشند.
خاصیت شرکت های دانش بنیان عرضه ایده های تازه به کسب و کار هستند.
این شرکت ها با بهره گیری از پتانسیل دانش موجود، سهم مهمی در ایجاد ایده های نو و تجاری کردن آن ها دارند.
سامانه پیامکی فرا پیامک در نوع خود ایده های خلاقانه‌ ی زیادی داشت که تا پیش از وارد شدن آن به بازار، خیلی از آن ها در این حوزه وجود نداشت.
مثل ایده ‌ی پنل نمایندگی پیامک که پیش از آن در هیچ سیستم پیامکی نبود.
تجاری کردن ایده های خلاقانه
ایده های تازه عرضه شده، به خودی خود، ارزش افزوده‌ای برای بازار و اقتصاد در پی ندارند.
تجاری سازی این ایده ها به معنی به کارگیری درست منابع موجود برای منتقل کردن دانش بدست آمده و ایده‌ی ارائه شده به یک فعالیت اقتصادی هستند.
یکی از مزیت های کمپانی های دانش بنیان، تجاری سازی این ایده ها با مدیریت فرصت ها و تهدیدهای پیش رو است.
رقابت پذیری در کسب و کار
رقابت پذیری یک کسب و کار به توانایی ایجاد سهم در بازار، حفظ بازار و استفاده ‌ی درست از منابع اقتصادی و انسانی موجود برای توسعه ی بازار می باشد.
موئسساتی که توان به وجود آمدن ارزش بیشتری نسبت به رقبا دارند و نسبت به تغییرات و خواست بازار منعطف تر هستند، حتماً رقابت پذیرتر می باشند.
در نهایت کمپانی های دانش بنیان با قابلیت های ویژه خود در استفاده از دانش و نوآوری در فناوری های روز، در زمره‌ ی کسب و کارهای رقابت پذیر قرار دارند.

یکی از چیزهایی که در فرایند ارزیابی و شناسایی موسسات دانش بنیان بررسی می شود این است که باید از دانش ‌بنیان بودن محصولات و خدمات ارائه ‌شده به وسیله های آنها اطمینان حاصل کرد. برای همین از سال 1392 که فرایند اجرای قانون با جدیت دنبال گردید، فهرستی از محصولات و خدمات دانش ‌بنیان تهیه و مبنای عمل قرار گرفت.

برای تهیه فهرست کالا و خدمات دانش بنیان، منابع گوناگونی مورد بررسی قرار گرفت. یکی از این منابع، تجربیات و دسته ‌بندی‌ ها و فهرست‌ های مشابه خارجی بود که در سال‌ های مختلف و به وسیله ی صاحب ‌نظران، کشورها یا موئسسات بین‌ المللی ایجاد و ارائه گردید. که می ‌توان به دسته ‌بندی‌‌های بعضی از مراکز انتقال فناوری در جهان مثل Yet2، APCIT و RTTN ، چارچوب پیشنهادی سازمان جهانی مالکیت فکری، و بعضی دیگر از مطالعات بین ‌المللی ازجمله پژوهش سازمان همکاری ‌های اقتصادی و توسعه و دسته‌ بندی آمار سازمان ملل اشاره کرد. فهرست محصولات مشمول تحریم‌ های اتحادیه اروپا و شورای امنیت سازمان ملل هم از اسناد با ارزشی بود که در این جا توجه زیادی را به خود جلب کرد.

ولی برای اینکه فهرست مناسبی علاوه بر لحاظ کردن تحولات اخیر تکنولوژی در سطح جهانی و دیگر اسناد و تجربیات ملی، تناسب مورد نیاز با آخرین اقتضائات بومی و ملی را هم داشته باشد، شبکه بسیاری بزرگی از صاحب‌ نظران ساخته شد و نظرات ایشان گرفته شد. ترکیب صاحب ‌نظران مورد مشاوره به شکلی انتخاب شد که تا حد امکان در هر کدام از حوزه ‌های تکنولوژی یا صنعتی، کارشناسانی از دانشگاه‌ ها و مراکز پژوهشی، صنایع و تشکیل‌ های قسمت خصوصی، و دستگاه ‌های دولتی پشت سرهم و مربوط با آن حوزه، حضور داشته باشند.

برای انتخاب کالاهای دانش بنیان چه معیار هایی باید در نظر گرفته شود؟

در اینجا، خصوصیات و معیارهای پایین برای انتخاب محصولات دانش ‌بنیان مورد توجه قرار می گیرند:

احتیاج به کارهای تحقیق و توسعه متمرکز و برنامه ‌ریزی ‌شده به وسیله ی گروه ‌های حرفه ای و متخصص

ارزش راهبردی و حیاتی برای کشور

وابستگی به خارج در کنار سختی های ناشی از تحریم و ارزبری بالا

در سطح ملی نوآوری کردن و شکل نگرفتن بازار عرضه در کشور برای آن محصول

دارای ارزش ‌افزوده زیاد:

برای اینکه بتوان در هر حوزه نظارت افراد را در نظر بگیرید می بایست به شکل متوالی و طی فرایند های رفت و برگشتی انجام گیرد و در هر مرحله نظرات هر کدام از صاحب‌ نظران، به وسیله ی دیگر مشاوران آن حوزه بازنگری و کامل و در آخر به جمع ‌بندی نهایی رسید. جمع ‌بندی نهایی در 2 مرحله به اطلاع تمامی دستگاه‌ های حاکمیتی مربوط با صنعت و قسمت های  تولیدی کشور و بسیاری از صاحب‌ نظران حوزه‌ های سیاست ‌گذاری و فناوری هم رسیده و نظرات ایشان هم دریافت شد. به ‌این شکل فهرست اولیه، مناسب با آخرین تحولات و راهبردهای صنعتی و تکنولوژی کشور، مورد بررسی جدی و عمیق قرار گرفت.

فهرست محصولات شرکت های دانش بنیان

به طور کلی برای ایجاد فهرست محصولات دانش ‌بنیان، بیشتر از 150 نفر از صاحب ‌نظران و کارشناسان فعال در وزارت خانه‌ ها و موئسسات دولتی، ستادهای فناوری‌ های راهبردی، پژوهشگاه ‌ها و مراکز پژوهشی برتر فعال در قسمت خصوصی مورد مشورت قرار گرفته و در آخر محصولات دانش ‌بنیان لازم کشور پایین 11 حوزه اصلی، معرفی شدند. این حوزه ‌ها بر اساس 2 رویکرد پایین تعیین شده اند:

1- موئسساتی که وجود محصولات دانش ‌بنیان و با تکنولوژی برتر در آن‌ ها ترکیب شده است و به طور میانگین کارهای تحقیقی و توسعه در آنها زیادتر از دیگر حوزه‌ های فناوری و صنعتی می باشد. مانند موئسسات فناوری زیستی، فناوری نانو، فناوری اطلاعات و ارتباطات، دارو، الکترونیک، مواد پیشرفته، ساخت و تولید پیشرفته، و …

2- دیگر موئسسات و قسمت ‌هایی که وجود محصولات دانش ‌بنیان در آن ها غلبه ندارد ولی رسوخ فناوری‌ های برتر و ظهور کالاهای دانش ‌بنیان در آنها به چشم می خورد. مانند نفت و گاز، عمران و حمل ‌و نقل، برق، معدن، آب ‌و هوا و ….

برای همین بر اساس محصولات دانش بنیان، می توان فهمید که خدمات و کالاهای این نوع موسسات شامل چه مورد هایی می باشد. احتمالا برای درک بهتر این موضوع باید به برای شما مثال ساده ای گفت. برای مثال سایت باملیو و دی جی کالا را در نظر داشته باشید به عنوان 2 سایت اصلی و مهم فروش محصول در کشور، از جمله موئسسات دانش بنیان می باشند که بدون داشتن محصول و انباری برای ذخیره این کالا، کار فروش و معرفی تولیدات را بر عهده گرفته اند. که کاربران می توانند به سایت های آنها مراجعه کرده و محصول خود را انتخاب کنند تا در کمترین زمان ممکن بدست آنها برسد.

د: اولویت واگذاری تمام یا بخشی از سهام مراکز و مؤسسات پژوهشی دولتی قابل واگذاری بر اساس ضوابط قانون اصلاح موادی از قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و اجراء سیاستهای کلی اصل (۴۴) قانون اساسی به شرکت ها و مؤسسات دانش بنیان موضوع این قانون
ه- ایجاد پوشش بیمه ای مناسب برای کاهش خطر پذیری محصولات دستاوردهای دانش، نوآوری و فناوری در تمام مراحل تولید، عرضه و به کارگیری و تسهیل شرایط مناقصه در موضوعات مرتبط با ماده (۱) و تمهید امکان مشارکت شرکتها و موسسات دانش بنیان موضوع این قانون
ماده ۴: واحدهای تحقیق و توسعه شرکتهای خارجی دارای شرایط مندرج در ماده (۱) در صورتی که در پارکهای علم و فناوری کشور، با بکارگیری بیش از ۵۰ درصد متخصصان ایرانی دایر گردند، می توانند از حمایتهای مندرج در ماده ۳ بهره مند شوند.
ماده ۵: وزارت امور اقتصاد و دارایی موظف است در راستای قانون اجراء سیاستهای کلی اصل (۴۴) قانون اساسی مصوب بهمن ماه ۱۳۸۶ موظف است ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون، با همکاری کلیه دستگاههای دولتی، فهرست تمامی مراکز و موسسات پژوهشی دولتی را تهیه و به شورا ارائه نماید. شورا موظف است ظرف سه ماه از تاریخ دریافت این فهرست مراکز و موسسات پژوهشی غیر حاکمیتی قابل واگذاری به بخش خصوصی و تعاونی را احصاء نموده و وزارت امور اقتصادی و دارائی مطابق قانون مذکور در این ماده زمینه واگذاری آنها را فراهم نماید.
تبصره ۱: ماهیت این شرکتها و موسسات پس از واگذاری نباید تغییر کند.
تبصره ۲: وزارت علوم، تحقیقات و فناوری وظیفه نظارت بر حسن اجراء و احراز صلاحیت خریداران را در این ماده برعهده دارد.
ماده ۶: به منظور کمک به تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات و شکوفاسازی و کاربردی نمودن دانش فنی از طریق ارائه کمک و تسهیلات قرض الحسنه و تسهیلات بدون اخذ هرگونه تضمین و مشارکت با اختیار بخشش تمام یا بخشی از سهم مشارکت به شرکتها و موسسات دانش بنیان، صندوقی تحت عنوان صندوق نوآوری و شکوفائی وابسته به شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری زیر نظر رئیس شورا تأسیس می شود. منابع مالی صندوق شامل کمکهای دولت، اعتبارات مندرج در بودجه سالانه، هرگونه کمک و سرمایه گذاری اشخاص حقیقی و حقوقی و شرکتهای دولتی وابسته و تابع، نهادهای عمومی غیر دولتی و شهرداری ها و شرکتهای وابسته و تابع می باشد.
بانکها نیز می توانند بخشی از منابع تسهیلات موضوع صندوق یادشده را تأمین نمایند. به منظور تأمین منابع مالی صندوق، دولت موظف است از سال سوم به بعد در لایحه بودجه، حداقل نیم درصد از منابع بودجه عمومی خود را جهت کمک به این صندوق در نظر بگیرد.
تبصره ۱: حداقل پنج درصد (۵٪) از سرمایه این صندوق جهت اعطاء تسهیلات به صندوق های غیر دولتی پژوهشی و فناوری موضوع ماده (۴۵) قانون برنامه چهارم مورد تائید وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تخصیص خواهد یافت.
تبصره ۲: سرمایه اولیه صندوق نوآوری و شکوفایی به میزان سی هزار میلیارد ریال به تدریج حداکثر ظرف مدت ۳ سال از محل صندوق توسعه ملی یا معادل آن از صندوق ذخیره ارزی تامین می گردد.
تبصره 3: اساسنامه این صندوق شامل ارکان، وظایف، اختیارات، نحوه فعالیت، مدیریت و نظارت بر صندوق در چهارچوب این قانون توسط شورایعالی علوم، تحقیقات و فناوری حداکثر ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون تهیه و به تصویب هیأت وزیران می رسد.
ماده ۷: کلیه دستگاهها و شرکتهای دولتی مجازند بخشی از مبلغ قراردادهای خرید کالا یا خدمات با مبدأ خارجی را جهت نیل به خودکفایی در همان زمینه از طریق انجام فعالیتهای تحقیق و توسعه فناوری ضمن عقد قرارداد با شرکتها و مؤسسات دانش بنیان به انجام رسانند.
ماده ۸: کلیه دستگاههای مجری این قانون موظف هستند حداکثر ظرف مدت یک ماه به درخواستهای متقاضیان جهت استفاده از حمایت مندرج در این قانون رسیدگی کنند و نتیجه نهایی را به متقاضی اعلام نمایند، چنانچه نظر مبنی بر رد درخواست باشد باید بطور مستدل به آگاهی در خواست کننده برسانند. درخواست کننده می تواند نزد دبیرخانه اعتراض کند و شورا موظف است ظرف مدت یک ماه به شکایت واصله رسیدگی کند.
ماده ۹: شرکتها و موسسات دانش بنیان مجازند مرکز فعالیت خود را در محدوده شهر تهران و دیگر شهرها با رعایت مقررات زیست محیطی مستقر نمایند.
ماده ۱۰: به منظور ایجاد و توسعه شرکتها و موسسات دانش بنیان و تقویت همکاریهای بین المللی، اجازه داده می شود واحدهای پژوهشی و فناوری و مهندسی مستقر در پارکهای علم و فناوری در جهت انجام ماموریتهای محوله از مزایای قانونی مناطق آزاد در خصوص روابط کار، معافیتهای و عوارض، سرمایه گذاری خارجی و مبادلات مالی بین المللی برخوردار گردند.
ماده ۱۱: هرگونه استفاده از مزایا، امتیازات و تسهیلات عنوان شده در این قانون برای شرکتها و موسسات دانش بنیان پس از انطباق با اهداف مندرج در این قانون توسط وزارت علوم تحقیقات و فناوری جهت تصویب به شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری ارائه می گردد.

شروع گام به گام یک کسب و کار
گام اول: داشتن یک ایده جدید
گام دوم: تهیه طرح تجاری
گام سوم: فرآیند ثبت و ایجاد یک شرکت تعاونی دانش بنیان
گام چهارم: ارائه طرح برای بررسی کارشناسی و تصویب به کار گروه مستقر در بانک توسعه تعاون برای تامین منابع مالی
گام پنجم: آغاز عملیات اجرایی طرح (پس از تصویب طرح و اخذ مصوبه)
گام ششم: رشد و توسعه کسب و کار

گام اول: ایده تجاری

ایده تجاری نقطه مرکزی و شالوده یک طرح تجاری است. بدون داشتن یک ایده تجاری مشخص، برنامه تجاری تبدیل به صفحاتی از اعداد و ارقام فاقد جذابیت برای سرمایه گذاران می شود. تجربه نشان داده است طراحان طرح تجاری در ایران به ایده تجاری بهای کمی می دهند و بیشتر بر روی ظاهر طرح تجاری متمرکز می شوند.

گام دوم: تهیه طرح تجاری

طرح تجاری مهمترین مستندی است که شما تهیه خواهید کرد: این طرح گویای این خواهد بود که شما چه کسی هستید. کسب و کار شما را توصیف می کند و نشان خواهد داد که شما چگونه سودآور خواهید بود. یک طرح تجاری که به طور مناسب و استادانه ای جمع بندی شده باشد می تواند اطمینان اعتباردهندگان، سرمایه گذاران و سهام داران را جلب نماید.

طرح تجاری موفق

آیا طرح تجاری شما چیزی است که فقط به صورت رشته ای از افکار پراکنده مغشوش است و هنوز روی کاغذ پیاده نشده است؟ آیا شما قصد دارید مؤسسات اعتباری، سرمایه گذارها و صاحبان سرمایه را متقاعد کنید که طرح تجاری شما قابل اعتماد است و ارزش سرمایه گذاری را دارد؟ طرح تجاری ابزاری مدیریتی برای بیان کلیه رئوس مطالب مهم است. یک طرح تجاری به صورت روشن و دقیق برنامه ای برای رسیدن به اهداف و نحوه تعامل تمام فعالیت ها با اهداف را معرفی می کند و گام های لازم برایرسیدن مرحله به مرحله به اهدافتعیین می شود.

طرح تجاری فقط برای شروع یک فعالیت اقتصادی جدید با کسب اعتبار مالی برای راه اندازی واحد جدید نیست بلکه طرح عملیاتی برای اداره موفق هر شرکت است. طرح تجاری باید جامع و مانع باشد یعنی اینکه علاوه بر جامعیت باید بسیار ساده نیز باشد و از زیاده گویی پرهیز کرد. هر سال باید طرح تجاری تازه ای با توجه به مقتضیات شرایط تدوین کرد.

گام سوم: فرآیند ثبت و ایجاد یک شرکت تعاونی دانش بنیان

در این گام شما آماده می شوید تا برای اجرای طرح خود یک ساختار ایجاد نمایید تا به طرح کسب کار خود وجهه قانونی بخشید که بتوانید از مزایای آن بهره مند شوید. برای اینکه بتوانید از مزایای شرکتهای تعاونی دانش بنیان بهره مند شوید باید مطابق دستورالعمل مربوطه علاوه بر ارائه ایده کسب و کار خود یک شرکت تعاونی دانش بنیان ثبت نمایید.
گام چهارم: ارائه طرح برای بررسی کارشناسی و تصویب به کار گروه مستقر در بانک توسعه تعاون
در این مرحله متقاضیان طرح تجاری خود به همراه مستندات و مدارک از طریق معاونت علمی، بنیاد علمی نخبگان و یا وزارت تعاون به کار گروه ارسال می نمایند. کار گروه پس از ارزیابی دقیق طرح از ابعاد فنی، اقتصادی، مالی و توانمندی مجریان در اجرای طرح برای رد یا قبول آن تصمیم گیری خواهد کرد.
برخی از معیارهای ارائه تسهیلات:
امکان توجیه بازار و فروش واقعی و قابل قبولی را داشته باشد.
دانش فنی و مهارت خاص لازم را در حوزه فعالیت خود داشته باشد.
ویژگی های اخلاقی یک کارآفرین موفق را، نظیر انگیزش بالا، ریسک پذیری، اعتماد به نفس و …. دارا باشد.
یک تیم مدیریت سخت کوش را گرد هم آورد.
توان منابع مالی حداقل (۱۰%) را برای سرمایه گذاری داشته باشد.
حداقل یکی از شرایط اعلامی در اساسنامه شرکت های دانش بنیان را داشته باشند.
نیاز به تسهیلات از ۲۰ میلیارد بیشتر نباشد.

گام پنجم: آغاز اجرای طرح

پس از اخذ مصوبه بانکی و به عبارتی تخصیص منابع مالی مورد نیاز طرح، مجریان باید مطابق منابع مالی تخصیص یافته برای طرح و زمانبندی پیش بینی شده برای اجرای طرح اقدام نمایند. نکات مهمی که مجریان باید در این مرحله رعایت نمایند :
• مدیریت پروژه در این مرحله بسیار حیاتی است زیرا تخصیص بهینه منابع در سرنوشت طرح مؤثر است. هر گونه هزینه های گزاف ادامه اجرای طرح را تهدید می نماید. چون در صورت تاخیر و افزایش قیمت ها قدرت مالی شما برای سرمایه گذاری کاهش می یابد و معمولا” بانک هم برای جبران این کمبود تعهدی نمی پذیرد.
• اگر خودتان تجربه زیادی در این زمینه ندارید حتما” از مشاوره فردی امین برای این مرحله بهره مند شوید.
• همزمان با اجرای طرح به فکر بازاریابی باشید زیرا اگر بهترین محصول را هم تولید نمایید ولی نتوانید آن را بفروشید در بازپرداخت تسهیلات با مشکل مواجه می شوید. پس هنر هر کار آفرین در ایجاد و تصاحب بازار و فروش محصول یا خدمات می باشد.

گام ششم: رشد و توسعه کسب و کار

عملیات روزانه ممکن است قسمت اعظم وقت شما را به خود اختصاص دهد، اما شما به عنوان مالک اصلی کسب و کار، وظیفه مدیریت رشد شرکت را نیز بر عهده دارید. نباید دچار روزمرگی شوید زیرا رقبای شما در کمین هستند و یا سایر خطرات داخلی و خارجی شما را تهدید می کنند. همیشه باید آماده باشید و نوآوری باید جزء لاینفک فعالیت شما باشد. در ادامه برخی از موضوعات و نکاتی که باید در این مرحله به آنها توجه کافی را داشته باشد، آورده شده است:

]]> https://digibonyan.com/ksbvakar-daneshbonyann/feed/ 0 https://digibonyan.com/mokhatereh-pazir/ https://digibonyan.com/mokhatereh-pazir/#respond Thu, 11 Apr 2019 19:13:05 +0000 http://digibonyan.com/?p=10348 شرکت های سرمایه گذار مخاطره پذیر وجوه سرمایه گذاری های خود را مدیریت می کنند. دامنه این سرمایه گذاری ها از چند میلیون دلار تا بیش از یک میلیارد دلار است. عمر متوسط یک صندوق سرمایه گذاری مخاطره پذیر نزدیک به ۱۰ سال است (البته اگر بیشتر از آن هم دیده شد عجیب نخواهد بود). در هر مقطع زمانی، یک شرکت سرمایه گذاری مخاطره پذیر ‘مشغول اداره کردن تعدادی صندوق سرمایه گذاری مخاطره پذیر مستقل از هم است. وجوه این صندوق ها ممکن است به سمت مراحل مختلفی از یک سرمایه گذاری با صنعت یا منطقه جغرافیایی به خصوصی هدایت شود. صندوق های سرمایه گذاری مخاطره پذیر معمولا به شکل شرکت های با مسئولیت محدود سازماندهی می شوند. بدین معنی که سرمایه گذاران در این صندوق ها، شرکای با مسئولیت محدود هستند و مدیر یا رئیس آن صندوق، شریک General یا ضامن است. شریک ضامن، مدیریت این صندوق را بر عهده دارد و اداره امور روزمره این صندوق بر عهده اوست. همانطور که برای تمام شرکای با مسئولیت محدود صادق است، ایشان از اداره امور روزمره صندوق منع هستند. این ساختار سازمانی، باعث بروز تنش بین این دو گروه از مالکان شرکت می شود. به علت محدودیت های حاکم بر حقوق شرکای با مسئولیت محدود، آنها نمی توانند:

١- مدیریت شرکت را تغییر دهند

۲- مدیریت را تادیب کنند

۳- حق رای داشته باشند

۴- حتی نمی توانند ساز و کار ارتباطی خویش را با شرکای با مسئولیت عام (ضامن(تغییر دهند. مدت قرارداد با این سرمایه گذاران، اغلب هم عمر صندوق است ؛ یعنی حدود ۱۰ سال، در چنین شرایطی، سیستم جبران خدمات و پرداختی که برای مدیریت در نظر گرفته می شود، تنها وسیله تشویق و تنبیهی است که سرمایه گذاران برای دخالت در سرنوشت صندوق در اختیار دارند.

نقش بنگاه های سرمایه گذاری مخاطره پذیر 

شماری از نقش های مهم شرکت های سرمایه گذاری مخاطره پذیر بدین گونه است :

شناسایی ایده ها، ابداعات و نوآوری ها و تأمین مالی آنها

 فراهم کردن سرمایه مورد نیاز برای بنگاه هایی که در مرحله اولیه توسعه (راه اندازی قرار دارند).

حمایت از کارآفرینان به صورت

مشاوره ، برقراری ارتباط با مشتریان

تحکیم موفقیت شرکتها

تامین سرمایه

در جستجوی ارزش آفرینی و بازده بالاتر، از طریق تصاحب و ادغام شرکتها

تدوین راهبرد (استراتژی و برنامه کاری شرکت : اطلاعات بازار و راهبرد (استراتژی بازاریابی و مانند آن

تامین منابع از طریق شراکت های با مسئولیت محدود همانند : صندوق های بازنشستگی ، شرکتهای بیمه  ، صندوق موجودی دانشگاهها : افراد ثروتمند، دیگر موسسه ها و نهادهای مالی در حال حاضر چندین صندوق سرمایه گذاری ریسک پذیر در کشور در حال فعالیت می باشند.

انواع سرمایه گذاری مخاطره پذیر

 سرمایه گذاری ریسک پذیر تخصصی یا غیر تخصصی 

برخی صندوق ها، عملکردهای گوناگونی دارند و در صنایع مختلفی مانند نیمه هادی ها، نرم افزار و سرمایه گذاری می کنند. اما برخی از آنها تنها در یک فناوری یا صنعت خاص سرمایه گذاری می کنند. انتخاب فعالیت تخصصی یا غیر تخصصی به توانمندی های کارکنان و مدیران این صندوق ها و راهبرد سرمایه گذاری آنها بستگی دارد.

الف) سرمایه گذاری متمرکز یا غیر متمرکز

 فعالیت صندوق ها از نظر تمرکز جغرافیایی نیز تفاوت هایی دارد، فعالیت برخی صندوق ها تنها در یک شهر، استان یا کشور است، برخی از صندوق ها در سطح قاره ای یا جهانی فعالیت می نمایند

ب) سرمایه گذاری ریسک پذیر رسمی یا غیر رسمی 

منابع بودجه سرمایه گذاری ریسک پذیر، یا مؤسسه های سرمایه گذاری (منابع رسمی سرمایه های ریسک پذیر هستند یا افراد ثروتمند (سرمایه گذاری ریسک پذیر، منابع غیر رسمی یا فرشتگان کسب و کار). در ادامه سرمایه گذاری ریسک پذیر شرکتی (به عنوان یکی از انواع سرمایه گذاری ریسک پذیر رسمی) تشریح می شود. سرمایه گذاری ریسک پذیر به دو دسته تقسیم می شود: در حالت نخست، شرکت ها و منابع رسمی به صورت مستقیم و بی واسطه در شرکت سرمایه پذیر سرمایه گذاری می کنند، در حالی که در حالت دوم، سرمایه گذاری از راه واسطه (مؤسسه های مالی یا صندوق های سرمایه گذاری ریسک پذیر) صورت می گیرد.

ج) سرمایه گذاری ریسک پذیر شرکتی 

سرمایه گذاری ریسک پذیر در مالکیت شرکت های کوچکی که سهام آنها در بازار بورس عرضه نشده است، تنها به افراد سرمایه گذار و مؤسسه های مالی محدود نیست؛ بلکه شرکت های غیر مالی نیز در این زمینه وارد می شوند. پیش از این نیز، شرکت ها در شرکت های عرضه کننده، مشتری و رقیب سرمایه گذاری می کردند تا از این راه روابط تجاری خود را گسترش دهند یا عرضه را بر فعالیت رقبا تنگ کنند. این گونه تأمین مالی را سرمایه گذاری ریسک پذیر شرکتی مستقیم می نامند که با سرمایه گذاری ریسک پذیر شرکتی غیر مستقیم (که از راه تأمین مالی مؤسسه های ریسک پذیر رسمی است)، متفاوت است. ریسک پذیری شرکتی شامل بسیاری از تکنیک هایی می باشد که توسط شرکت های بزرگی که به دنبال رشد و توسعه کسب و کار هستند، استفاده می گردد. مشهورترین طبقه بندی از فعالیت های ریسک پذیری شرکتی توسط رابرتز صورت گرفته است که تحت عنوان “طیف استراتژی های ریسک پذیر می باشد.